Hallo lieve allemaal, krachtige vechters, strijders van het licht.
Ik ben Fauve, ik ben twintig jaar en worstel al zes jaar met een eetstoornis. Ik herken me dus in jouw verhaal. Ik weet hoe het voelt, hoe het lijden zich manifesteert. Hoe hard vechten kan zijn. Hoe hard je de pijn tot op je botten voelt. Toch, is er daar dat licht. Het licht waarvoor je strijden zal, waarom je niet opgeeft, waarom je doorzet.
Ik weet het kan zo uitputtend zijn. Maar het licht zal komen te schijnen, als jij voldoende doorzet. Dat heb ik ook mogen ervaren. Na al die jaren. Jaren vol zelfhaat, destructie en vernietiging. Jezelf afbreken en in een hoekje zetten. Waarom? Verdiende je het. Maakte je fouten. Het antwoord is nee.
De eetstoornis deed je geloven van wel. Toch, het kan. Het licht zien en gaan stralen.
Met liefde en empathie je leven omarmen. Het is een proces dat met vallen en opstaan gaat, maar het kan dus wel. Vooral als je er zelf in gelooft. Dat deed ik ook. Na jaren leed had ik er genoeg van. Ik keerde het tij en begon overwinningen te behalen. Dat voelde zo goed en ik had de smaak van het herstellen te pakken. Nu nog steeds voelt het als een verrijking. Om jezelf te ontdekken, om je grenzen te verleggen en te ontdekken dat er zoveel moois schuilt achter de angst. Daar schuilt liefde en emotie.
Ik schreef lang, jaren aan een stuk. Het was voor mij een uitlaatklep. Een kunst om mijn emoties er te laten zijn. Er werd veel aan gesleuteld. Maar dikwijls stelde ik me in vraag.
Dat had ik minder moeten doen, maar nu ja. Toch heb ik de kracht gevonden om mijn gedichten te bundelen. Om er een geheel van te maken én om ze met jullie te delen. Omdat ik vind dat er erkenning moet gezaaid worden. Dat begint met liefde en zo wil ik mijn bundel het zaadje laten zijn. Om jullie te laten zien dat je niet alleen bent, dat mensen je begrijpen en dat herstel kan. Ook al zie je momenteel het licht niet meer.
Weet dat het licht achter de wolken weldra kan komen schijnen zolang je maar niet opgeeft. Ik hoop te bereiken dat je dankzij mijn woorden gelooft dat het goed kan komen en wie weet inspireer ik je wel nog. Dat hoop ik echt van harte.
Ik heb de bundel ook zelf geïllustreerd het is dus echt iets van mijn hand geworden. Ik hoop dat je geïnteresseerd bent en als je meer wil weten mag je me gerust een mailtje sturen op het mail adres peurcoeur@gmail.com. Want zo heet mijn boek ‘Peur Coeur’, bang hart vertaald. Ik leerde dat bange harten niet bang hoeven te blijven. Dat het een emotie is die heel wat secundaire gevoelens met zich mee brengt en als je de angst verpulvert er kwetsbaarheid onder schuilt. Dank je voor het lezen van deze blog en geloof alsjeblieft in jezelf. Je bent het zo waard.
Weet dat het licht achter de wolken weldra kan komen schijnen zolang je maar niet opgeeft. Ik hoop te bereiken dat je dankzij mijn woorden gelooft dat het goed kan komen en wie weet inspireer ik je wel nog. Dat hoop ik echt van harte.
