Toen mijn dochter een eetstoornis ontwikkelde, zag ik dat voor mijn ogen gebeuren en ik kon niets doen. Maar ik heb geleerd dat je als ouder moet loslaten en goed voor jezelf moet blijven zorgen.
Lees meer >

Waarom werken jongeren mee aan de Rode Neuzen Actie, door hun verhaal te delen?
Lees er hier meer over>

Zoeken naar hulp die bij je past is een heel proces. Ik was zelf nieuwsgierig of hypnotherapie iets voor mij zou kunnen betekenen.
Lees meer >

Uiteindelijk liep ik daarna ook nog een beetje verloren, ik wist niet wat ik moest doen met al wat ik geleerd had, met al wat nu een deel van mij was. Ik wilde er iets positief van maken... En daardoor kwam ik tot het besluit om andere mensen die met dit probleem kampen te ondersteunen. Lees meer >

Eén van mijn beste vriendinnen belde. Ze vroeg: "Hoe gaat het met het eten?" Ik stond met mijn mond vol tanden en blijf dit een lastige vraag vinden om direct in het wilde weg op te antwoorden.
Lees meer>

Op zaterdag 3 december '16 was het Rode Neuzen Dag! Yana, een dappere meid, deelde haar ervaringen en ze heeft een paar duidelijke doelen voor ogen.
Lees hier het verhaal van Yana!>

Op mijn 17de begon ik steeds vaker abnormaal te eten. Ik sloeg maaltijden over, at geen koeken of ander lekker eten meer en durfde uiteindelijk alleen nog maar wat groenten binnen te spelen. Ik deed dit omdat ik mijn gewicht zo laag mogelijk wilde krijgen en ik ging dan ook elke dag op de weegschaal staan.
Lees meer >

Als man met een eetstoornis voel ik mij een heuse rariteit, een geval apart. Ik wil graag mijn verhaal delen om dit taboe te doorbreken. Ik ben 35, heb 2 kinderen en leef sinds 10 jaar met een eetstoornis.
Lees meer >

Sinds 2013 wordt de eetbuistoornis als een aparte eetstoornis erkend. Oef, ik word eindelijk ernstig genomen... Hopelijk kan ik met mijn verhaal ook andere mensen helpen.
Lees meer >

In de media en binnen de organisaties die met eetstoornispatiënten werken, verschijnen steeds vaker berichten over de gemiddelde huisarts en zijn gebrek aan kennis bij psychische ziekten. Het advies luidt steevast 'laat je doorverwijzen naar een specialist'. Met dit artikel wil ik graag een tegenreactie bieden en vertellen hoe het ook anders kan.
Lees meer >

Een persoonlijke beleving van mijn bezoekjes aan het Inloophuis. Ik herinner me nog heel goed de eerste keer dat ik naar het Inloophuis ging. Ik schreef al even mee op het forum via de website en wou wel eens in het echt zien hoe het er daar aan toe ging. Niet dat het mij duidelijk was wat ik kon verwachten, want ik had niet bepaald veel zin om over mijn eetstoornis te praten.
Lees meer >

Na al een tijdje wakker te hebben gelegen, vind ik het om 7u00 wel schappelijk om op te staan. Ik kruip uit mijn bed, maar voel me eigenlijk nog moe. Niet fijn, want ik moet van mezelf sit-ups doen. Ik twijfel even omdat ik hier eigenlijk helemaal geen zin in heb, en besluit dat de helft van mijn gewoonlijk aantal vandaag maar moet volstaan. Ik rol mijn turnmatje uit en begin aan mijn dag.
Lees meer >

Turnen was mijn passie. Sinds ik kon lopen wilde ik springen en tuimelen, dus als kind sloot ik me aan bij een turnclub. Ik was gemotiveerd en amuseerde me, en op mijn elfde begon ik te trainen in een competitieploeg. Dit was meteen heel wat anders: de trainers waren veel strenger en er heerste een zware focus op gewicht.
Lees meer >

Ik ben 23 jaar en vraag me elke dag af waarom eten en alles wat daar mee te maken heeft zo’n belangrijk deel van mijn leven uitmaakt. “Routiné de Manger”, heb ik mijn dagboek genoemd. Als ik blij ben, eet ik, als ik verdrietig ben, eet ik. Ik kan niet stoppen met eten, ik eet graag, ik eet veel en ik eet overal. Waarom?
Lees meer >

Mensen met boulimia botsen dagelijks tegen een berg vooroordelen. ‘Een ziekelijke manier van aandacht trekken’, ‘niet willen genezen’, ‘het jezelf aandoen’,… Het lijkt wel of de buitenwereld denkt dat mensen met een eetstoornis zelf voor hun ellende kiezen. Ik worstel al tien jaar met deze aandoening. Het beheerst mijn leven nog steeds en voedt zich met mijn schuldgevoel…
Lees meer >

Het is altijd mijn verlangen geweest om mensen te ondersteunen op hun levensweg. “Dankzij” de anorexia, die al jaren een deel van mijn leven was geworden, koos ik er uiteindelijk voor om op zoek te gaan naar mijn echte ik, mijn echte verlangens.
Lees meer >